به گفته همه زبان شناسان «زبان چینی» با اختلاف از سایر رقبا سخت‌ترین زبان دنیاست که تسلط بر آن جهت خود چینی‌ها هم تقریبا محال هست. ولی مگر در این زبان عجیب و غری
آیا زبان چینی سخت ترین زبان دنیاست؟
عبارات مهم : فرهنگ
به گزارش مهر، حدود یک میلیارد و ۳۸۰ میلیون نفر در کشور چین زندگی می کنند که بخش بسیار زیادی از محصولات موردنیاز مردم دنیا را تولید می کنند. با اینکه محصولات چینی در همه جای دنیا همه گیر شده است است و کشورهای متفاوت ارتباطات اقتصادی زیادی با تجار این کشور دارند باید بدانید که یادگرفتن این زبان عجیب و غریب تقریبا محال است و هرچقدر هم که برایش تلاش کنید شما با زبانی روبرو هستید که بااهمیت ترین شاخصه زبان یعنی «الفبا» را ندارد! به همین سادگی! چینی ها می توانند باقی زبان ها را مثل آب خوردن یاد بگیرند ولی کمتر میلی به این کار دارند. کشوری که اخبار آن به واسطه همین زبان عجیب کمتر به بیرون درز می کند. ولی در این زبان عجیب و غریب چه می گذرد؟
آیا زبان چینی سخت ترین زبان دنیاست؟
زبانی که الفبا ندارد!
زبان چینی بیش از ۸۰هزارکاراکتر دارد که خود چینی ها هم همه آن را نمی شناسند و به طور روزانه از هزار کاراکتر آن استفاده می کنند. کاراکترهای زبان چینی به چندین نوع هستند طوری که زبان روز این کشور با زبان سنتی آن تفاوت زیادی دارد و حتی تحصیل کرده های زبان چینی نمی توانند آن را تشخیص دهند. زبان چینی کاملا نقاشی است که تبدیل به خط شده است است جهت همین به زبان «اندیشه نگار» یا «مفهوم گرا» نیز آشنا می شود. به طور مثال مفهوم « حساب کردن» و «شمردن» کاراکتر اولیه اش شبیه به زنی است که نشسته و یک سینی جلوی خود دارد و در حال پاک کردن برنج هست. در کاراکترهای سنتی به خوبی می توانید این نقاشی بودن را ببینید. ولی امروزی آنها تفاوت پیدا کرده هست. جهت مثال اگر کاراکترهای سنتی را ببینید کاملا می فهمید که کدام نماد خوردن هست. اگر زبان چینی هم ندانید می فهمید که این نماد نماد انسان هست. به عنوان نمونه کاراکتری وجود دارد که بغل هرچیزی بیاید یعنی آب دارد. می تواند نشان دهنده آب یا رودخانه یا نوشیدنی باشد. با وجود آنکه عده ای خط کشورهای آسیایی را شبیه به هم می دانند باید گفت که اصلا اینطور نیست و زبان های کره ای و ژاپنی دارای الفبای مشخص هستند جهت مثال توافق شده است که یک کاراکتر حرف B را نشان دهد.
یک کلمه هزار تلفظ
زبان چینی زبان ادای هجاهای متفاوت است و ادای کلمات بسیار محل حساسیت هست. هجاهای یکسان چندین معنا دارند که باید دقیق و درست ادا شوند. تقریبا هرهجا چندین معنی می دهد. به عنوان نمونه هجای ma اگر با تلفظ یکنواخت گفته شود به معنی «مادر» است و اگر کشیده تلفظ شود به معنی «اسب» می شود که یک تلفظ اشتباه می تواند افتضاح به بار بیاورد. جهت همین یک سری کلماتی که در طول روز بسیار استفاده می شوند از وقت تولد کودک روی آن ها کار می شود تا دقیق و درست در ذهنش حک شود چون تلفظ غلط بسیار اشتباه به وجود می آورد. جالب است بدانید هجاها و کلمات چینی برعکس سایر زبان ها اغلب به مصوت ختم می شوند.
ترجمه همه کلمات حتی اسم شما دوست عزیز
برخلاف فرهنگستان ادب و زبان فارسی که در کشور ما تقریبا هیچ کارایی ندارد و کلمات تولیدی آن موردتوجه قرار نمی گیرد؛ چینی ها یک فرهنگستان فرهنگ و ادب خیلی قدرتمند دارند که هیچ کلمه ای بدون اینکه ازاین فرهنگستان رد شود وارد این کشور نمی شود. حتی کلمه «تلفن» که همه دنیا به آن تلفن می گویند ولی در چین اصلا اینطورنیست. به طور مثال به گوشی تلفن همراه می گویند: «سونگ کی سونگ» که ترجمه تحت لفظی آن «گیرنده برقی جیبی» هست. تقریبا هرچیزی در چین معادل دارد حتی اسامی آدم ها را ترجمه می کنند. به طور مثال اگر کسی به نام «دیوید» به کشور عزیزمان ایران بیاید ما همان «دیوید» صدایش می کنیم بعد فارسی یادش می دهیم. ولی جهت چینی ها اینطور نیست. اگر کسی بخواهد مدت طولانی کنار چینی ها باشد باید اسمش را تبدیل کند و اسم چینی بگذارد وگرنه ناراحت می شوند. یا اینکه یک شاخصه را به طرف برابر نسبت می دهند و آن شاخصه را به چینی صدا می کنند و خیلی مواظبند تلفظها را طوری گزینش کنند که معنی بدی ندهد.
خطی چینی هم خوشنویسی دارد
زبان سنتی چینی با زبان دانشگاهی این کشور بسیار تفاوت دارد به طوری که اگر زبان چینی را دانشگاهی بیاموزید هنگام مواجهه با کاراکترهای زبان سنتی چینی چیزی از آن سر در نمی آورید. چینی ها زمانی که شعر می نویسند از اوج به پایین می نویسند در حالی که نوشتن خودشان از چپ به راست هست. کشورهایی مثل چین تایپه همچنان با کاراکترهای چینی سنتی می نویسند. یعنی با اینکه گفتارشان یکسان است ولی خط ارزش متفاوت هست. هنرخوشنویسی در چین کنار اوپرا بسیار محبوب است و چینی ها برایش احترام زیادی قائل هستند. اگر ایرانیان با قلم نی خوشنویسی می کنند چینی ها با پرکلاغ خوشنویسی می کنند.
دیکشنری نگو بلا بگو
اگر جهت پیدا کردن معنی یک لغت در زبان فارسی یا هر زبان دیگری در فرهنگ لغت از طریق چینش و ترتیب حروف الفبا جستجو می کنید. به این فکر می کنید جهت جستجوی کلمه ای در زبان چینی که الفبا ندارد باید چه کار کرد؟ چینی ها جهت کار با دیکشنری زبان چینی باید ترتیب نگارش کلمه را بلد باشند. یعنی بدانند که هرکلمه با چندبار برداشتن قلم از روی کاغذ نوشته می شود. حرکات در زبان چینی ترتیب و مقدم متقاوتی دارند و جهت استفاده از دیکشنری ترتیب این حرکات بسیار مهم هست. به عنوان نمونه اگر کلمه ای را خواستید در دیکشنری سرچ کنید باید بدانید که از چند حرکت قلم تشکیل شده است هست. به عنوان نمونه ۷ حرکتی ها را بشناسید و بعد رادیکال مشخص را پیدا کنید و بعد از پیدا کردن رادیکال زیر مجموعه اش را ببینید و کلمه موردنظر را پیدا کنید. «رادیکال» یک شکل کاراکتر ثابت است که معنی مشخصی دارد و کلمات نزدیک به آن مفهوم شکل مشابه ولی اختلافات جزئی دارند. البته به لطف دیکشنری های آنلاین اوضاع کمی روبراه تر شده است است.
چت کردن دو چینی چگونه است؟
با وجود همه این مشکل ها در زبان چینی فکر کنید دو فرد چینی می خواهند باهم چت کنند. چت کردن در این زبان یکی دیگر از پیچیدگی ها و دشواریهای مردم چین هست. همانطور که ما در گذشته و قبل از ورود زبان فارسی به تلفن های همراه حرفهایمان را فینگلیش تایپ می کردیم. چینی ها هم چیزی معادل همین فینگلیش در فرهنگ خود دارند که به آن «پینگین» می گویند. جهت مثال چینی ها جهت چت ابتدا تلفظ کلمه را به صورت انگلیسی می نویسند. به عنوان نمونه «xix» که «سیه سیه» خوانده می شود. بعد کامپیوتر یا صفحه گوشی تلفن همراه هر تعداد کلمه ای که تلفظش این است را نشان می دهد. ولی چون تُن صدا نشان دادنی نیست. یک سری کاراکتر تازه را به شما نشان می دهد که باید بین آن گزینش کنید. البته حتما باید کاراکتر کلمه موردنظر را بشناسید.
به گفته همه زبان شناسان «زبان چینی» با اختلاف از سایر رقبا سخت‌ترین زبان دنیاست که تسلط بر آن جهت خود چینی‌ها هم تقریبا محال هست. ولی مگر در این زبان عجیب و غری
باد گلو نشانه احترام به دستپخت شماست
علاوه بر زبان چینی فرهنگ چینی هم تفاوت های بسیار زیادی با سایر فرهنگ ها دارد که بسیار عجیب به نظر می رسد به طور مثال در فرهنگ غذایی چینی ها مثلی وجود دارد که می گوید:« چینی ها هرچیزی که چهارتا پا دارد را می خورند به جز میز و هرچیزی که پرواز می کند را می خورند به جز هواپیما» یعنی هیچ حد و مرز و چارچوبی ندارد که می گویند این عنوان دلایل فرهنگی دارد. چون چین سالهای زیادی با امپراطوری های متفاوت جنگ داشته و از لحاظ تامین موادغذایی به مسئله می خورده جهت همین همه چیز را می خوردند.
چینی ها فوق العاده با سروصدا غذا می خورند و این را نوعی احترام به میزبان می دانند و معتقدند که با سروصدا غذا خوردن نوعی احترام و تقدیر از میزبان هست. حتی کار به جاهای باریک هم می رسد چینی ها بادگلو بعد از غذا را یک نوع تقدیر عملی تلقی می کنند. چیزی به معنی دست شما دردنکند و خیلی زحمت کشیدید و خیلی خوشمزه بود! همچنین چینی ها خیلی راحت در بشقاب هم دست می برند یعنی اگر غذایی را از بشقاب شما خوششان بیاید خیلی راحت دست دراز می کنند و آن را بر می دارند.
کشوری که مردان از زنان حساب می برند
در چین برعکس تمام فرهنگ های دنیا مردان از زنان حساب می برند. دادگاههای خانواده در چین پر از شکایت مردانی است که از زنان ارزش به خاطر کتک خوردن از آنها شکایت کرده اند. حتی این عنوان در زبان ادبیاتشان هم وجود دارد. به عنوان نمونه جهت آموزش فعل «ترسیدن» یا «کتک زدن» جمله های پیشنهادی که به فرزند ها می دهند تا جای خالی را پرکنند شبیه این جملات است:«بابا از مامان می ترسد.»،«مامان بابا را کتک زد.» حتی در داستان کوتاه های آموزشی چینی که جهت آموزش زبان این کشور است هم این عنوان دیده می شود.
واژه های کلیدی: فرهنگ | کاراکتر | اخبار گوناگون
دانلود فایل ها
توجه: ممکن است تمام لینک های دانلود به دستور مقام قضایی حذف شده باشد...
